اگه واقعاً بخوای رشد کنی، حاضری به این سوالا جواب بدی؟
مقدمه:
رشد فردی یه چیز عجیب و جادویی نیست.
نه نیاز به مدرک داره، نه سن، نه شرایط خاص.
فقط یه چیز میخواد: اینکه حاضر باشی واقعی، عمیق و صادقانه به خودت نگاه کنی.
اما مشکل اینجاست که ما بیشتر از اینکه واقعاً با خودمون خلوت کنیم، فقط درگیر شلوغیای ذهن و زندگی شدیم.
حالا این مقاله یه پیشنهاد سادهست:
قبل از اینکه به دنبال صد تا تکنیک و راهکار بری، فقط به این چندتا سؤال جواب بده.
نه با عجله.
نه برای کسی دیگه.
فقط برای خودت.
قلم و کاغذ بردار، یا حتی فقط با دلت جواب بده.
قول میدم اگه با خودت رو راست باشی، از همین حالا یه جور جدیدی به خودت نگاه میکنی.
سؤال اول: من دقیقاً چی میخوام؟
نه اون چیزی که بقیه انتظار دارن.
نه چیزی که جامعه میگه.
نه چیزی که از بچگی گفتن خوبه.
خودت… دلت چی میخواد؟
چی باعث میشه چشمات برق بزنه؟
اگه هیچکس قضاوتت نکنه، دوست داری چه کاری رو انجام بدی؟
اگه صد میلیون تومن همین الان داشتی، وقتت رو صرف چی میکردی؟
رشد از همین سؤال شروع میشه.
سؤال دوم: من دارم با کی رقابت میکنم؟
راستشو بخوای، خیلی وقتا رشد نمیکنیم چون ذهنمون درگیر مقایسهست.
با فلان زن موفق تو اینستاگرام، با دوست قدیمی، با دخترخالهمون…
اما یادت باشه: مقایسه، قاتل انگیزهست.
اگه تو هنوز از جایی که قبلاً بودی یه قدم اومدی جلو، یعنی در حال رشدی.
آیا واقعاً داری زندگی خودتو زندگی میکنی؟
یا فقط دنبال اینی که از بقیه عقب نمونی؟
سؤال سوم: چی از خودم پنهون میکنم؟
این یکی سوال ممکنه یهکم اذیتت کنه.
اما واقعیت اینه که هرکدوممون یه چیزی از خودمون قایم میکنیم.
یه ترس، یه ضعف، یه عقده، یه خاطره.
رشد واقعی وقتیه که با خودت روراست بشی و بگی:
“آره، این تیکهام زخمیه… ولی هنوز میتونم خوبش کنم.”
چی رو سالهاست نادیده گرفتی؟
از چی میترسی که حتی حاضر نیستی بهش فکر کنی؟
خودتو قوی بدون، حتی وقتی زخماتو میشمری.
سؤال چهارم: چه کارایی انرژیم رو میخورن؟
گاهی یه آدم، یه رابطه، یه عادت یا حتی یه فکر، هر روز یه تیکه از انرژیتو میبلعه.
ولی چون عادت کردی، متوجه نمیشی.
فهرست کن:
• با کدوم آدما حرف میزنی و بعدش خستهای؟
• چی توی روزت هست که دلت میخواد حذفش کنی ولی هنوز نگهش داشتی؟
• چه کاری هر روز انجام میدی و بعدش حس میکنی کوچیک شدی؟
رشد یعنی بتونی با شجاعت بگی:
“من دیگه نمیخوام وقتم و انرژیمو خرج این چیزا کنم.”
سؤال پنجم: تا حالا به خودم افتخار کردم؟
یهکم چشماتو ببند و فکر کن.
هیچ لحظهای بوده که واقعاً به خودت افتخار کرده باشی؟
نه بهخاطر نمره یا شغل یا ظاهرت…
بهخاطر اینکه از یه جایی رد شدی که فکر نمیکردی بتونی.
بهخاطر اینکه توی یه شب سخت، گریه کردی ولی تسلیم نشدی.
اگه یه بار تونستی، پس دوباره هم میتونی.
بعضی وقتا باید به خودت یادآوری کنی که:
“من قبلاً قوی بودم، حالا هم میتونم قویتر باشم.”
جمعبندی:
رشد از تو شروع میشه، نه از بیرون.
از سوال پرسیدن، از کندن لایههای دروغ، از پیدا کردن صدای واقعیت.
اگه امروز به این سؤالا جواب دادی، یه قدم از هزاران زن دیگه جلوتری.
چون جرأت کردی با خودت صادق باشی.
و حالا نوبتشه یه تصمیم بگیری…
حاضری نسخه قویتر خودتو بسازی؟
«گاهی لازم نیست راهو بدونی، فقط کافیه راه بیفتی… راه خودش کمکم بهت معرفی میشه.»
دیدگاهتان را بنویسید